پارگی تاندون زمانی به وجود می‌آید که فرد در حین فعالیت‌های بدنی، بیش از حد به تاندون‌های خود فشار بیاورد یا به آنها آسیب برساند. تاندون‌ها بافت‌های طناب مانندی هستند که ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. اگر چه وظیفه اصلی تاندون‌ها برداشتن بخشی از فشار از روی عضلات است، اما فعالیت و فشار بیش از حد می‌تواند به آنها آسیب برساند. مراجعه به دکتر درد در این مواقع می تواند بسیار مفید باشد.
ورزش‌های مکرر و شدید باعث التهاب تاندون‌ها می‌شوند. التهاب تاندون یا پارگی تاندون در هر جایی از بدن منجمله آرنج، مچ یا زانو ممکن است رخ دهد. پارگی تاندون در اکثر مواقع با استراحت و استفاده از داروهای ضد درد بهبود می‌یابد. اما گاهی اوقات پارگی تاندون ممکن است شدیدتر باشد و به اقدامات درمانی بیشتری نیاز داشته باشد.
چنانچه شما نیز درگیر این آسیب شده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید تا با علائم، دلایل و روش‌های درمان و پیشگیری از پارگی تاندون آشنا شوید.
معرفی انواع پارگی تاندون
تاندون‌ها از رشته‌های کلاژن تشکیل می‌شوند و ماهیچه‌ها را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. تاندون‌ها به دلیل انعطاف‌پذیر بودن، بخش زیادی از فشار وارده بر عضلات را از بین می‌برند. اما اگر تاندون‌ها تحت فشار شدید قرار بگیرند، دچار پارگی‌های میکروسکوپی شده و متورم می‌شوند.
آسیب پارگی تاندون ممکن است هر کدام از تاندون‌های بدن را تحت تاثیر قرار دهد، اما برخی از انواع پارگی تاندون شایع‌تر هستند که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
پارگی تاندون آشیل
تاندون آشیل، نوار ضخیم بافت‌داری است که پاشنه پا را به ماهیچه ساق پا متصل می‌کند. این تاندون به فرد کمک می‌کند راه برود، بپرد و بدود؛ به همین دلیل شدیداً تحت فشار است. پارگی تاندون آشیل یک آسیب شایع ورزشی است. به علاوه کسانی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به پارگی تاندون آشیل قرار دارند.
پارگی تاندون سوپراسپیناتوس شانه
در این آسیب، تاندون بالای مفصل شانه ملتهب می‌شود. این باعث ایجاد درد در هنگام حرکت بازو می‌شود. در برخی از افراد نیز خوابیدن بر روی شانه آسیب‌دیده در شب ناراحت‌کننده است. اگر سایر تاندون‌های همان ناحیه نیز دچار آسیب‌دیدگی شوند، ممکن است فرد به سندروم گیر افتادن تاندون شانه یا روتاتور کاف مبتلا شود.
بیشتر بخوانید: جراحی گودی کمر
آرنج تنیس یا گلف‌باز
در بیماری آرنج تنیس، زمانی که فرد مچ دست خود را به سمت بیرون خم می‌کند، درد شدیدی را احساس می‌کند. این درد ممکن است به قسمت پایین مچ دست نیز انتشار یابد. این درد در هنگام بلند کردن اجسام سنگین، شدت بیشتری پیدا می‌کند.
سندروم دکوروان
این نوع از پارگی تاندون زمانی اتفاق می‌افتد که پوشش اطراف تاندون‌های بین انگشتان دست و مچ دست، ملتهب می‌شوند. در این حالت پوشش تاندون‌ها ضخیم و متورم می‌شود که باعث دردناک شدن حرکت انگشت شست می‌شود.
انگشت ماشه‌ای
انگشت ماشه‌ای یکی از رایج‌ترین انواع پارگی تاندون است و زمانی اتفاق می‌افتد که انگشت هنگام صاف شدن به تق‌تق می‌افتد. در این حالت انگشت‌های دست نمی‌توانند کاملاً صاف شوند و به حالت خمیده باقی می‌مانند، زیرا پوشش تاندون کف دست، ضخیم و ملتهب شده است. در نتیجه حرکت تاندون محدود شده و انگشت‌ها نمی‌توانند به آرامی حرکت کنند.
پارگی تاندون مچ دست
این نوع پارگی تاندون افرادی را درگیر می‌کند که حرکات مشابه و متناوبی را با مچ دست خود انجام می‌دهند. این آسیب در افرادی مانند تایپیست‌ها و تنیسورها رایج‌تر است.
برای مراجعه به بهترین فوق تخصص ستون فقرات در تهران با ما تماس بگیرید.
علائم پارگی تاندون چیست؟
از جمله اصلی‌ترین علائم پارگی تاندون، می‌توان به درد در محل تاندون و ناحیه اطراف آن اشاره کرد. درد ممکن است به صورت تدریجی پیشرفت کند و یا اینکه ناگهانی و شدید باشد. برخی دیگر از علائم پارگی تاندون عبارتند از:
- حساسیت و درد در هنگام حرکت دادن مفاصل و محدود شدن دامنه حرکت آنها به دلیل درد شدید
- احساس ناخوشایند گرفتگی در محل آسیب‌دیده
- ورم و التهاب
علل و دلایل پارگی تاندون
کشیدگی و التهاب تاندون ممکن است به دلایل مختلفی در افراد بروز کند. اما به طور کلی افرادی که شرایط زیر را دارا باشند، بیشتر احتمال دارد به پارگی تاندون مبتلا شوند:
- سن بالا: تاندون‌ها با افزایش سن سفت می‌شوند و به همین دلیل فرد بیشتر در معرض آسیب پارگی تاندون قرار دارد.
- شرایط شغلی: چنانچه شرایط شغلی فرد شامل حرکات تکراری زیادی باشد، احتمال بروز پارگی تاندون در فرد افزایش می‌یابد.
- ورزش: ورزش‌هایی مانند دویدن، تنیس و گلف، به دلیل وجود حرکات تکراری زیاد، احتمال آسیب را افزایش می‌دهند.
- بیماری‌های مختلف: افرادی که به نقرس، بیماری‌های کلیوی و آرتریت روماتوئید مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به پارگی تاندون قرار دارند. شما می توانید برای اطلاعات بیشتر مقاله نقرس چیست را مطالعه کنید.
همان طور که گفتیم پارگی تاندون در نتیجه فشار مکرر به تاندون‌ها به وجود می‌آید. از این رو برخی از دلایل پارگی تاندون عبارتند از:
- انجام حرکات تکراری مانند تایپ و خرد کردن مواد غذایی در آشپزی به مدت طولانی
- داشتن وضعیت بدنی ضعیف
- پوشیدن کفش‌های نامناسب
- ورزش‌های حرفه‌ای و سنگین
جهت ویزیت با دکتر متخصص مچ پا در تهران همین حالا نوبت بگیرید.
نحوه تشخیص پارگی تاندون چگونه است؟
پزشک متخصص برای تشخیص پارگی تاندون، در ابتدا از بیمار در مورد علائم بیماری سوال می‌کند و سپس او را مورد معاینه قرار می‌دهد. در اینجا پزشک به آرامی تاندون آسیب‌دیده را حرکت می‌دهد. در این صورت اگر پوشش تاندون ضخیم و ملتهب شده باشد، تاندون صدای قیژ‌قیژ می‌دهد و فرد درد شدیدی را احساس می‌کند.
به احتمال زیاد پزشک برای مطمئن شدن از پارگی تاندون و تشخیص درجه آسیب‌دیدگی، تصویربرداری با اشعه ایکس، سونوگرافی یا ام‌آر‌آی را نیز پیشنهاد دهد.
روش‌های درمان پارگی تاندون
روش‌های مختلفی برای درمان پارگی تاندون وجود دارد. هدف این روش‌ها تسکین درد و کاهش التهاب است. رایج‌ترین روش‌های درمان پارگی تاندون به ترتیب اولویت عبارتند از:
استراحت برای درمان پارگی تاندون
از آنجایی که پارگی تاندون به دلیل استفاده بیش از حد از تاندون به وجود می‌آید، استراحت دادن به تاندون آسیب‌دیده، باعث کاهش التهاب می‌شود. اگر یک حرکت یا فعالیت تکراری باعث بروز آسیب شده است، فرد باید تا مدتی از آن فعالیت اجتناب کند. در اینجا بانداژ، آتل و بریس نیز به کاهش حرکت ناحیه آسیب‌دیده کمک می‌کند.
سرما و گرما درمانی برای درمان پارگی تاندون
معمولاً در ۴۸ ساعت اول آسیب توصیه می‌شود بیمار چند بار در طول روز، هر بار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه کیسه یخ را بر روی ناحیه آسیب‌دیده قرار دهد. این کار باعث کاهش التهاب و درد می‌شود. اما بعد از این مدت، بهتر به جای کیسه یخ از کیسه آب گرم استفاده شود.
معرفی بهترین متخصص ارتوپد اطفال در تهران
مسکن‌ها برای درمان پارگی تاندون
پزشک در اوایل آسیب برای کنترل درد بیمار از ایبوپروفن و سایر داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی استفاده می‌کند. تزریق کورتیکواستروئید در اطراف تاندون آسیب‌دیده برای کاهش درد و التهاب، گزینه بعدی است که در صورت ادامه یافتن درد بیمار، توسط پزشک توصیه می‌شود.
فیزیوتراپی و ورزش‌های کششی برای درمان پارگی تاندون
فیزیوتراپی و ماساژ ناحیه آسیب‌دیده باعث تسکین درد بیمار و تسریع روند بهبودی می‌شود. ورزش‌های کششی زیر نظر فیزیوتراپیست برای تقویت تاندون و عضله آسیب‌دیده، نیز یکی دیگر از راهکارهای درمان پارگی تاندون است.
شاک ویو تراپی یا جراحی برای درمان پارگی تاندون
اگر آسیب همچنان ادامه پیدا کند و رسوبات کلسیم در اطراف تاندون جمع شوند، پزشک از روش شاک ویو تراپی استفاده می‌کند. در این روش موج‌های ضربه‌ای از پوست ناحیه آسیب‌دیده به رسوبات کلسیم نفوذ کرده و آنها را می‌شکنند. این روش تا حد زیادی باعث درمان پارگی تاندون می‌شود.
در صورت موفقیت‌آمیز نبودن این روش‌ها، عمل جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی مطرح می‌شود.
روش‌های پیشگیری از پارگی تاندون
پیشگیری از پارگی تاندون برای افرادی که شغل و فعالیت آنها نیازمند حرکات تکراری است، چالشبرانگیز و دشوار است. اما انجام اقدامات زیر، احتمال ابتلا به پارگی تاندون را کاهش می‌دهد:
- گرم کردن قبل از شروع ورزش
- انجام صحیح حرکات ورزشی
- افزایش تدریجی شدت یک فعالیت
- استراحت منظم مابین فعالیت‌های تکراری
- ورزش به صورت منظم، نه تنها گاهی اوقات
- استفاده از کفش ورزشی مناسب، خصوصاً برای دونده‌ها
- توقف فعالیت و حرکت در صورت ایجاد درد
- تقویت عضلات بدن به منظور کاهش فشار روی تاندون‌های اطراف آنها
- در صورت امکان، اجتناب از فعالیت‌های تکراری به مدت طولانی
بیشتر بخوانید: درمان آرتروز مچ دست
سخن آخر
پارگی تاندون یک آسیب حرکتی است که افراد فعال را درگیر می‌کند. در این حالت تاندون‌های آسیب‌دیده دچار پارگی‌های میکروسکوپی می‌شوند، به همین دلیل متورم و دردناک می‌شوند. انجام اقدامات پیشگیرانه در افرادی که شغل و فعالیت آنها مستلزم انجام حرکات تکراری به مدت طولانی است، احتمال ابتلا به کشیدگی و التهاب تاندون را کاهش می‌دهد.
پارگی تاندون در بیشتر موارد با استراحت، سرما و گرما درمانی و استفاده از مسکن‌ها درمان می‌شود. اما گاهی اوقات به دلیل شدت آسیب وارده، ممکن است اقدامات تخصصی‌تری مورد نیاز باشد. در هر صورت باید در هنگام تجربه علائم پارگی تاندون خصوصاً تب، تورم، قرمزی و درد شدید، فوراً به پزشک متخصص مراجعه کنید و اقدامات درمانی را زیر نظر او انجام دهید.
برای درد شانه، شما میتوانید به پزشک عمومی، متخصص فیزیوتراپی ورزشی، متخصص ارتوپدی، یا متخصص روماتولوژی مراجعه کنید. در مراجعه اولیه خود، پزشک عمومی ممکن است شما را به یک پزشک متخصص مرتبط ارجاع دهد.